Het ontwerp voor de universiteitscampus kenmerkt zich door zijn eenvoudige opzet: het parkachtige open middengebied met daarin een aantal compacte hoge gebouwen met er omheen een rand van compacte lagere bebouwing. Ieder gebouw in de rand staat op een eigen kavel, een tuin met een eigen identiteit. De tuinen kunnen iets laten zien van de kenniseenheid waartoe ze behoren. Zo zijn er onder andere ecologische tuinen, gasttuinen, ziektetuinen en watertuinen. Het parkachtige middengebied is één graslandschap met daarin grote vijvers ten behoeve van de waterretentie en een netwerk van romantische sporen die door het steeds transformerend grasvlak lopen. Verschillende routes zijn gethematiseerd door middel van specifieke bomen die langs de sporen worden geplant.