Het bureau ontwierp casco’s met een inhoud variërend van 375 m³ tot 1000 m³, zonder een afgebakende tuin. Als basis voor elke woning is de karakteristieke vormverhouding van hallenboerderijen als uitgangspunt gekozen. Voor de overige onderdelen is vrijelijk geput uit de oude gebruiken van de streek: een wolfseind als onmogelijke zitplaats voor heksen, wisselende gevelhoogten aangepast aan de verschillende boerderijdieren of een weg door de zijkant van de schuur voor laden en lossen. Het meest bijzondere onderdeel, het dak met een verhouding van een kwart tot driekwart deel van de gevel, plooit zich naar het landschap op de locatie en dramatiseert dit. Deze plooiing is tegelijk het erf waar de bewoners vrij spel hebben en diverse functies zijn ondergebracht. De woningen zijn familie van elkaar, maar verschillen onderling.