Dit vertaalde zich in een plan waarbij twee netwerken over elkaar heen gelegd zijn. Het eerste is een fijnmazig patroon van woningen aan rechte straten met een smal en groen profiel, een hoge diversiteit aan woningtypologieën. Een verspringende rooilijn en de mix van typen zorgen voor een informele uitstraling. Het netwerk dat daaroverheen ligt structureert de wijk en lijkt geïnspireerd op thema’s uit de Engelse landschapsstijl: een kronkelige rivier, met daarin een eiland, slingerende secundaire wegen die elkaar vrijwel nergens recht kruisen en een voorname bomenlaan als hoofdweg. Daar waar de wegen samenkomen, ontstaan pleinen met grote bijzondere bomen.

De wijk is opgedeeld in twee sferen. Deelgebied Delta ligt het meest noordelijk en is georiënteerd op het water. Het waterpeil van de rivier sluit hier aan op dat van het Gooimeer. Wonen in, op en aan het water staat er centraal. Doordat de rivier hier breed is, gemiddeld tussen de vijftig en honderd meter, is deze toegankelijk voor grotere boten die kunnen aanleggen bij de villa’s. Aan een pier in het Gooimeer worden drijvende woningen met ateliers gerealiseerd.

Samen met kunstenaar Paul de Kort is een variatie aan landschappen voorgesteld refererend aan de verdwenen eb- en vloedwerking ten tijde van de Zuiderzee: een sprengenlandschap, een beekdal, een wetland, een kanaal en een getijdengebied. Het beplantingsplan laat de overgangen tussen de landschapstypen zien door op die plekken een intensiever kleurenschema toe te passen: rood, paars en roze.