Het oorspronkelijke karakter van het dichtgegroeide park werd door drastisch opschonen en vereenvoudigen opnieuw zichtbaar gemaakt, zonder dat daarbij puur historiserend te werk werd gegaan. Het kenmerkende systeem van dwaalroutes vulden de ontwerpers aan met twee brede hoofdpaden van asfalt, waar gewandeld, gefietst en gerolschaatst kon worden, om de verbinding tussen station en binnenstad te verbeteren. Nieuwe elementen waren een zandbak in een ovaal gevormde terrazzo-schaal, een modern horecapaviljoen en speciaal ontworpen verlichtingselementen, terwijl de herinnering aan een eerdere zeventiende- eeuwse kasteeltuin vorm kreeg in een nieuwe buxustuin, op de oorspronkelijke locatie. Aandacht voor detail gaf het park de zo gemiste allure: zo heeft de verdiepte baroktuin een bijzondere hardstenen zitrand en om de gebogen lijn van de vijverrand te benadrukken, is er een speciale tegel ontwikkeld.