Het Buiksloterdijkpark vormt de ontbrekende schakel tussen de Waterlandse Zeedijk, tussen Kadoelerscheg en IJ-oevers, tussen Tuindorp en NDSM en tussen Buiksloterbreek en Buiksloterham. Het park vervult zo een verbindende functie op zowel de schaal van Amsterdam Noord als op de schaal van de nieuwe wijk en verbindt daarmee ook metropolitane en lokale behoeftes. Het ontwerp richt zich op het scheppen van een verbindend park: een groen-blauwe ader die zowel de hydrologische buffer van de buurt is als een oase van biodiversiteit. Het nieuwe waterpark langs de voet van de dijk dooradert de nieuwe wijk en verbindt zo ‘t Landje, de Buiksloterbreek, het Marjoleinterrein en de Buiksloterham met elkaar. Groene doorzichten, integratie van nieuwe routes, sport- en speelfuncties en ontmoetingsplekken maken dat dit een plek van iedereen wordt.

Het Buiksloterdijkpark wordt ontworpen met oog op het veranderende klimaat, met langere perioden van droogte, extreme neerslag en piekmomenten. Het park zal flexibel zijn en kunnen “mee-ademen” met deze klimaatveranderingen. We ontwerpen het daarom als een gebied dat kan mee-ademen met het klimaat; soms nat, soms droog, met inheemse beplanting die bestand is tegen deze schommelingen en die het hele jaar door een mooi aanzicht bieden. Drie waterbassins bergen het regenwater van de aangrenzende Klaprozenbuurt en koppelen dit vervolgens vertraagd af naar Zijkanaal I. Dit maakt de bassins tot een cruciaal en dynamisch onderdeel van het ontwerp. Het park is een belangrijk koppelstuk tussen de Kadoelerscheg, het Noorderpark en nabijgelegen schooltuinen. Het park wordt een ‘hub’ voor biodiversiteit door de contrasten tussen droog en hoog en nat en laag te vergroten. Een veelvoud aan dier- en plantsoorten zal zich hier thuis voelen en zo wordt migratie tussen verschillende zones mogelijk gemaakt. Bestaande bosschages en zoombeplanting blijven zoveel mogelijk behouden en worden geïntegreerd in het ontwerp.